Вядома, што старажытныя славяне пакланяліся Сонцу. Свята Каляды таксама прысвечана руху дзённага свяціла. Адзін год заканчваўся і пачынаўся іншы. З яго ўступленнем у свае правы чакалі прыходу нечага новага, больш пазітыўнага і радаснага. У старым годзе можна было пакінуць цяжкасці і нягоды і ўступіць у новую фазу абноўленым. Таму свята сустракалі весела - спявалі калядкі, хадзілі ў госці, прыбіраліся ў касцюмы, ды раздавалі пачастунак. Без калядак цяжка ўявіць гэтае свята. І гэта не проста вясёлыя і смешныя песенькі. Праз іх славілі само свята. Праз іх гучалі добрыя словы кожнай сям'і і кожнай хаце. Яны былі рознымі, пачынаючы ад пажаданняў здароўя і дабрабыту, і заканчваючы абяцаннямі ўраджайнага года і багатага прыплоду жывёлы.
  У свяце бралі ўдзел і стары, і малы. Малыя дзеці і маладыя хлопцы і дзяўчаты збіраліся ў групы, прыбіраліся ў абрадавыя адзення і пачыналі шэсце па вёсцы. Ніводны дом і двор не заставаліся без увагі. Праз песенькі-калядкі прасілі ў асноўным смачнасці - цукеркі, печыва, пірагі, аладкі. Калі гаспадары аказваліся скнарлівымі і не частавалі калядоўшчыкаў, то тыя ім жадалі ўсялякія непрыемнасці. Калі яны частавалі, то славілі, параўноўвалі гаспадыню з белай лебеддзю, а гаспадара з Сонцам. Абавязкова жадалі дабра і ўсялякіх даброт. А потым ішлі ў наступны двор.
  Для дзяцей гэтае свята было адным з самых каханых. У гэты дзень можна было і павесяліцца, і прысмакаў удосталь наесціся.
  Зварот да вытокаў, сваіх каранёў, традыцый свайго народа - адзін з напрамкаў патрыятычнага выхавання падрастаючага пакалення. Таму кожны год у гэтыя дні ў ДУА «Сталовіцкі дзіцячы садок Баранавіцкага раёна» праводзіцца забаўка «Калядкі».